Szanowni Państwo, Mija już  25 lat od uchwalenia przez Sejm RP pierwszego aktu prawnego określającego zasady pomocy Państwa dla Osób z Niepełnosprawnościami – ustawy o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. 

Nowatorstwo ustawy polegało na wprowadzeniu, zamiast nakazów i zakazów, systemu bodźców rynkowych, skłaniających pracodawców do włączenia się w aktywizację zawodową. Został utworzony Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz określono jego cele.

 

Po 1991 roku sytuacja osób niepełnosprawnych w Polsce zmieniła się. Dzisiaj PFRON dofinansowuje blisko ćwierć miliona stanowisk pracy, w większości na otwartym rynku pracy. Korzystając z pomocy Funduszu 20 tysięcy młodych Osób Niepełnosprawnych studiuje. Niezwykle rozwinął się sektor organizacji pozarządowych działających na rzecz osób niepełnosprawnych – w samym tylko 2015 roku wsparliśmy 786 różnych projektów zgłaszanych przez organizacje.

 

PFRON również jest pracodawcą dla Osób Niepełnosprawnych – ponad 12% naszych kolegów posiada orzeczenia o niepełnosprawności.

 

Przez te 25 lat zaszła zasadnicza zmiana postrzegania problemów Osób Niepełnosprawnych. Należy tu wspomnieć o przynajmniej trzech jej aspektach:

 

I – Zmiana otoczenia prawnego

Polska ratyfikowała Konwencję o prawach Osób Niepełnosprawnych, która zobligowała Nas m.in. do umożliwienia Osobom Niepełnosprawnym skutecznego udziału w życiu społecznym. Została uchwalona ustawa o języku migowym, która włącza w społeczeństwo informacyjne także osoby niesłyszące. Położono akcent na dostosowanie serwisów informacyjnych urzędów dla Wszystkich Użytkowników, niezależnie od rodzaju dysfunkcji.

 

II –  Narastające zrozumienie potrzeb Osób z różnymi niepełnosprawnościami

Wystarczy wspomnieć o przestrzeni miejskiej, dworcach, szpitalach, budynkach użyteczności publicznej. Oczywistą stała się konieczność ich dostosowania architektonicznego i urbanistycznego do potrzeb Osób Niepełnosprawnych. Na początku lat 90-tych XX wieku było to niewyobrażalnym celem, który obecnie w dużej mierze udało się osiągnąć.

 

III – Szacunek dla dokonań Osób Niepełnosprawnych

Szacunek ten wyraża się chociażby w zrównaniu nagród za zdobyte medale przez sportowców wyczynowych – sprawnych i niepełnosprawnych reprezentantów Polski, ale także zaistnienie sportu wyczynowego niepełnosprawnych w świadomości społecznej. Również działalność artystyczna niepełnosprawnych pojawiła się w szerszym kontekście, jako część kultury popularnej. Osoby Niepełnosprawne przestają być postrzegane jako biorcy pomocy, a istnieją jako aktywne, odnoszące wymierne sukcesy życiowe, zawodowe, sportowe. Ważna jest tutaj rola ambasadorów niepełnosprawności – działaczy społecznych, artystów, parlamentarzystów, czy na przykład znanych podróżników.

 

Wszyscy wiemy, że przez 25 lat wiele zrobiono, aby zapobiegać wykluczeniu społecznemu Osób z Niepełnosprawnościami, ale także mamy świadomość, że jeszcze bardzo dużo pracy przed Nami.

 

W tym szczególnym dniu życzę Państwu, aby wciąż zmieniający się Fundusz jak najlepiej i najskuteczniej realizował potrzeby Osób Niepełnosprawnych.

 

 

źródło: www.pfron.org.pl