Resort pracy doprecyzował przepisy dotyczące przechowywania dokumentacji potwierdzającej liczbę godzin przepracowanych przez zleceniobiorców i samozatrudnionych. Od 1 stycznia 2017 r. ci ostatni – o ile wykonują obowiązki w miejscu i czasie wskazanym przez zatrudniającego – będą objęci minimalną stawką godzinową wynagrodzenia (12 zł).

 W związku z tym pracodawcy zostaną zobowiązani do ewidencjonowania czasu pracy takich osób. Zgodnie z rządowym projektem nowelizacji ustawy o minimalnym wynagrodzeniu strony umów-zleceń lub umów o świadczenie usług samodzielnie określą sposób potwierdzania godzin pracy.

 

 Z ostatniej wersji projektowanych przepisów (z 27 kwietnia 2016 r.) wynika, że przedsiębiorca, na rzecz którego wykonywane jest zlecenie lub są świadczone usługi, będzie musiał przechowywać dokumentację w tym zakresie (określającą sposób potwierdzania godzin pracy i ich faktyczną liczbę) przez trzy lata od momentu, gdy wynagrodzenie stało się wymagalne (powinno zostać wypłacone). Poprzednia wersja projektu budziła w tym zakresie wątpliwości. Zakładała, że wspomniane dokumenty należy przechowywać przez okres trwania umowy oraz czas po zakończeniu zatrudnienia odpowiadający okresowi przedawnienia wskazanemu w art. 118 i 751 k.c. A te przepisy wskazują na dwuletni okres przedawnienia (m.in. w przypadku roszczeń o wynagrodzenie za spełnione czynności przysługujące osobom, które stale trudnią się czynnościami danego rodzaju), trzyletni (przy roszczeniach o świadczenia okresowe oraz związane z prowadzeniem działalności gospodarczej) oraz 10-letni w pozostałych przypadkach. Zdaniem prawników okres składowania akt zależałby w takim przypadku od warunków i okoliczności zawarcia i wykonywania danej umowy, a także rodzaju możliwego roszczenia (mógł wynosić dwa, trzy lub 10 lat). Zmieniony projekt eliminuje kontrowersje.

 

źródło: www.popon.pl