Na etapie wprowadzania mechanizmu „złotówka za złotówkę” szacowano, że liczba świadczeń wypłacanych w tym mechanizmie wyniesie ok. 300 tys. świadczeń. Z danych ze sprawozdań w 2016 r. wynika, że liczba ta osiągnęła poziom zaledwie 63 tys.
Wydatki na świadczenia w ramach mechanizmu „złotówka za złotówkę” wyniosły w 2016 r. 78,2 mln zł.
Stosowanie tego mechanizmu w praktyce jest skomplikowane i czasochłonne dla rodzin. Wiąże się również, przy każdej zmianie sytuacji dochodowej i rodzinnej danej rodziny, z koniecznością przeliczania na nowo dochodów rodziny, ustalania na nowo wysokości przysługujących świadczeń i wielokrotnych zmian decyzji w trakcie okresu zasiłkowego.
Mechanizm „złotówka za złotówkę” nie wpłynął realnie na zwiększenie dostępności świadczeń rodzinnych. Dodatkowo nierzadko zdarza się, że świadczenia wypłacane na jedną rodzinę są bardzo niskie (minimalna wysokość zasiłków i dodatków w ramach „złotówki za złotówkę” to 20 zł), co praktycznie nie wpływa na poprawę sytuacji materialnej takiej rodziny, a generuje znaczne koszty administracyjne całkowicie niewspółmierne do efektów.
Zastosowanie mechanizmu „złotówka za złotówkę” polegałoby na obniżaniu wysokości świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko w zależności od kwoty przekroczenia kryterium dochodowego. Oznacza to, że takie wsparcie w wielu przypadkach będzie bardzo niskie i nie wpłynie znacząco na poprawę sytuacji materialnej rodziny, a nawet osłabi lub wręcz zlikwiduje również siłę oddziaływania Programu „Rodzina 500+” na poprawę demografii w Polsce.
źródło: www.mpips.gov.pl
